علي حاتمي
کارگردان
تولد: 23 مرداد 1323، تهران.
درگذشت: 15 آذر1375، تهران.
تحصيلات: ليسانس از دانشکده هنرهاي دراماتيک.
علي حاتمي در 23 مرداد ماه سال 1323 در تهران متولد شد و حداقل 15 فيلم بلند سينمايي و سريال تلويزيوني ساخته است. اولين اثر سينمايي اين هنرمند بزرگ در سال 1348 با عنوان «حسن کچل» ساخته شد و آخرين فيلم نيمه تمامش با نام «جهان پهلوان تختي» که يکي از بزرگ ترين پروژه هاي سينمايي او بعد از سريال «هزاردستان» بود، نافرجام ماند.
با نويسندگي فيلمنامه هاي کوتاه تلويزيوني فعاليت خود را آغاز کرد. اولين فيلم او (حسن کچل)، اولين فيلم موزيکال سينماي ايران ناميده شد.
مجموعه تلويزيوني ماندگار «هزاردستان» باعث ساخته شدن شهرک سينمايي توسط علي حاتمي شد.
علي حاتمي در حالي که با بيماري دست و پنجه نرم مي کرد فيلم جهان پهلوان تختي را کليد زد. اما اجل مهلت نداد و اين فيلم همچنان نيمه کاره مانده است. خيلي ها عقيده دارند که هيچ کس جز علي حاتمي نمي توانست اين فيلم را تمام کند.
او کار هنري خود را با تئاتر در زمينه نويسندگي آغاز کرد و نمايشنامه هاي «ساتن» ،«قصه حرير» ،«ماهيگير» ،«حسن کچل» ،«چهل گيس» و «شهر آفتاب و مهتاب» را براي تئاتر نوشت.
فعاليت هاي حاتمي در زمينه فيلمنامه نويسي و کارگرداني عبارتند از: حسن کچل 1348، طوقي 1349، بابا شمل 1350، قلندر 1351، خواستگار 1352، ستارخان 1353، مجموعه تلويزيوني مثنوي مولوي 1354، سلطان صاحبقران1355، سوته دلان 1356، هزاردستان1358، حاجي واشنگتن 1361، کمال الملک 1363، مادر1368 و دلشدگان 1371. او جهان پهلوان تختي را از سال 1373 جلوي دوربين برد و تا سال 1375 به نيمه رساند، ولي عمرش کفاف نداد و کارش نيمه تمام ماند.
علي حاتمي در طول فعاليت هاي هنري اش هميشه نگران ارزش هايي بود که اکنون تجدد و مدرنيسم لايه ضخيم و پرده زمختي بر روي آنها کشيده و آنها را محو و کمرنگ ساخته است.
حاتمي آن چنان تاريخ را صميمانه و ملموس روايت مي کرد که دلنشين و دوست داشتني بود. او راوي لحظه هاي تلخ و شيرين زندگي ايرانيان در خلال روزگاران بود. دوربين سينما بسان ابزاري در دستان توانمند حاتمي بود تا به واسطه آن غبار و پيرايه ها را از چهره تاريخ معاصر بزدايد و جامعه ايراني را از طريق فولکورها و ساير مظاهر فرهنگ بومي با هويت واقعي اش آشنا سازد.
حاتمي همواره دغدغه روزگاراني را داشت که زندگي ايراني آلوده مناسبات و معادلات پيچيده مدرنيسم نگشته و زندگي اين گونه سرد، بي روح، خشن و فاقد معني نگرديده بود.
افسوس، آينه اي شکست و فرو ريخت که رنگ نمي پذيرد و دلي از تپيدن باز ايستاد که تيرگي راهي به آن نمي يافت.
سوخته دلي از جمع سوته دلان رفت که سهم بسزايي در حفظ و گراميداشت سنت هاي اصيل و يادآور يادمان هاي گذشته بود.
ميراث گرانبهايي که حاتمي براي سينماي ايران باقي نهاد، به عنوان باقيات صالحات او نام باني شان را تا ابد در جريده هنر ايران با دوام خواهند ساخت. يادگارهاي ارزنده حاتمي همواره زينت بخش فرهنگ و هنر اين مرز و بوم بوده و دلدادگان هنر پيوسته قدردان خدمات جاودان اين دلشده از تبار دلشدگان خواهند بود.
علي حاتمي در تاريخ 15 آذر ماه 1375 دار فاني را وداع نمود و به سراي باقي شتافت. پيکر وي را در بهشت زهرا در قطعه 88 ( قطعه هنرمندان و نويسندگان) به خاک سپردند.
پيامد اين واقعه، محروم گشتن سينماي ايران از وجود انساني لايق، هنرمندي درد آشنا، اديبي سخندان، مورخي تيزهوش و سخن پروري نغزگو و شيرين گفتار بوده است.
در وصف سجايا و فضايل اين هنرمند مردمي همين بس که در اوج بيماري حتي طي آخرين روزهاي زندگي، حضور در عرصه هنر را به خزيدن در کنج انزوا ترجيح داد.
بي ترديد نور صحنه فيلم جهان پهلوان تختي از شمع وجود حاتمي تامين مي گشت که ذره ذره سوخت تا چراغ سينما در اين ملک روشن بماند. يادش گرامي باد.
منبع: کانون خانواده 229
تولد: 23 مرداد 1323، تهران.
درگذشت: 15 آذر1375، تهران.
تحصيلات: ليسانس از دانشکده هنرهاي دراماتيک.
علي حاتمي در 23 مرداد ماه سال 1323 در تهران متولد شد و حداقل 15 فيلم بلند سينمايي و سريال تلويزيوني ساخته است. اولين اثر سينمايي اين هنرمند بزرگ در سال 1348 با عنوان «حسن کچل» ساخته شد و آخرين فيلم نيمه تمامش با نام «جهان پهلوان تختي» که يکي از بزرگ ترين پروژه هاي سينمايي او بعد از سريال «هزاردستان» بود، نافرجام ماند.
با نويسندگي فيلمنامه هاي کوتاه تلويزيوني فعاليت خود را آغاز کرد. اولين فيلم او (حسن کچل)، اولين فيلم موزيکال سينماي ايران ناميده شد.
مجموعه تلويزيوني ماندگار «هزاردستان» باعث ساخته شدن شهرک سينمايي توسط علي حاتمي شد.
علي حاتمي در حالي که با بيماري دست و پنجه نرم مي کرد فيلم جهان پهلوان تختي را کليد زد. اما اجل مهلت نداد و اين فيلم همچنان نيمه کاره مانده است. خيلي ها عقيده دارند که هيچ کس جز علي حاتمي نمي توانست اين فيلم را تمام کند.
او کار هنري خود را با تئاتر در زمينه نويسندگي آغاز کرد و نمايشنامه هاي «ساتن» ،«قصه حرير» ،«ماهيگير» ،«حسن کچل» ،«چهل گيس» و «شهر آفتاب و مهتاب» را براي تئاتر نوشت.
فعاليت هاي حاتمي در زمينه فيلمنامه نويسي و کارگرداني عبارتند از: حسن کچل 1348، طوقي 1349، بابا شمل 1350، قلندر 1351، خواستگار 1352، ستارخان 1353، مجموعه تلويزيوني مثنوي مولوي 1354، سلطان صاحبقران1355، سوته دلان 1356، هزاردستان1358، حاجي واشنگتن 1361، کمال الملک 1363، مادر1368 و دلشدگان 1371. او جهان پهلوان تختي را از سال 1373 جلوي دوربين برد و تا سال 1375 به نيمه رساند، ولي عمرش کفاف نداد و کارش نيمه تمام ماند.
علي حاتمي در طول فعاليت هاي هنري اش هميشه نگران ارزش هايي بود که اکنون تجدد و مدرنيسم لايه ضخيم و پرده زمختي بر روي آنها کشيده و آنها را محو و کمرنگ ساخته است.
حاتمي آن چنان تاريخ را صميمانه و ملموس روايت مي کرد که دلنشين و دوست داشتني بود. او راوي لحظه هاي تلخ و شيرين زندگي ايرانيان در خلال روزگاران بود. دوربين سينما بسان ابزاري در دستان توانمند حاتمي بود تا به واسطه آن غبار و پيرايه ها را از چهره تاريخ معاصر بزدايد و جامعه ايراني را از طريق فولکورها و ساير مظاهر فرهنگ بومي با هويت واقعي اش آشنا سازد.
حاتمي همواره دغدغه روزگاراني را داشت که زندگي ايراني آلوده مناسبات و معادلات پيچيده مدرنيسم نگشته و زندگي اين گونه سرد، بي روح، خشن و فاقد معني نگرديده بود.
افسوس، آينه اي شکست و فرو ريخت که رنگ نمي پذيرد و دلي از تپيدن باز ايستاد که تيرگي راهي به آن نمي يافت.
سوخته دلي از جمع سوته دلان رفت که سهم بسزايي در حفظ و گراميداشت سنت هاي اصيل و يادآور يادمان هاي گذشته بود.
ميراث گرانبهايي که حاتمي براي سينماي ايران باقي نهاد، به عنوان باقيات صالحات او نام باني شان را تا ابد در جريده هنر ايران با دوام خواهند ساخت. يادگارهاي ارزنده حاتمي همواره زينت بخش فرهنگ و هنر اين مرز و بوم بوده و دلدادگان هنر پيوسته قدردان خدمات جاودان اين دلشده از تبار دلشدگان خواهند بود.
علي حاتمي در تاريخ 15 آذر ماه 1375 دار فاني را وداع نمود و به سراي باقي شتافت. پيکر وي را در بهشت زهرا در قطعه 88 ( قطعه هنرمندان و نويسندگان) به خاک سپردند.
پيامد اين واقعه، محروم گشتن سينماي ايران از وجود انساني لايق، هنرمندي درد آشنا، اديبي سخندان، مورخي تيزهوش و سخن پروري نغزگو و شيرين گفتار بوده است.
در وصف سجايا و فضايل اين هنرمند مردمي همين بس که در اوج بيماري حتي طي آخرين روزهاي زندگي، حضور در عرصه هنر را به خزيدن در کنج انزوا ترجيح داد.
بي ترديد نور صحنه فيلم جهان پهلوان تختي از شمع وجود حاتمي تامين مي گشت که ذره ذره سوخت تا چراغ سينما در اين ملک روشن بماند. يادش گرامي باد.
منبع: کانون خانواده 229
[ جمعه 4 بهمن 1398 ] 16:19 ] [ masoumi5631 ]
[ ]